Walter Russell opublikował po raz pierwszy swoje układy okresowe w 1926 roku. Zamieścił na nich dwa nieznane wcześniej pierwiastki chemiczne: uridium i urium, które zostały przez niego odkryte pięć lat wcześniej i opisane jako izotopy aktynu. Nie dowiemy się o tym z podręczników do chemii czy fizyki. Panująca nauka Zachodu uzyskała uridium i urium znacznie później i nazwała neptunem i plutonem. Oba pierwiastki ze względu na swoje radioaktywne właściwości weszły w skład bomb atomowych.

Jak to możliwe, że w XX wieku człowiek bez formalnego wykształcenia dokonał tak przełomowego odkrycia, do którego inni naukowcy potrzebują lat badań, doświadczeń i najlepiej wyposażonych laboratoriów?

Dziewięciooktawowy układ okresowy pierwiastków Russella składa się z 63 pierwiastków, 49 izotopów i 9 gazów szlachetnych. Zbudowany jest w oparciu o wiedzę o fali oktawowej, czyli wzorca, zgodnie z którym powstaje i zanika nie tylko każdy element materii ale wszelka widzialna, fizyczna forma, która ma za zadanie wyrazić boską ideę. Tak naprawdę w naturze istnieje TYLKO JEDEN pierwiastek – WĘGIEL.

Największą i najwspanialszą cechą tego elektrycznego wszechświata dwukierunkowych, zrównoważonych skutków ruchu jest to, że ciała cyklicznie rozwijają się do dojrzałych form po to, by zamanifestować IDEĘ-UMYSŁU, i zwijają się do Źródła wszystkich IDEI.

Węgiel stanowi punkt środkowy i zwrotny na drodze w formowaniu się materii. Przybiera on najdoskonalszy i jedyny kształt istniejący w przyrodzie, kształt sfero-sześcianu, ponieważ jego jądro jest idealnie kuliste, a pole falowe idealnie sześcienne.

Punkt w układzie okresowym, gdzie powstaje węgiel to środkowe stadium dziewięciooktawowego cyklu.

To punkt gdzie spotyka się życie i śmierć – punkt zwrotu i odpoczynku, który oddziela wytwórczość od rozpadu. W tym miejscu styku, gęstość i potencjał są największe, a temperatura topnienia jest najwyższa w całym cyklu.

Każdy pierwiastek tworzy para dwóch przeciwstawnych wysiłków: dodatniego i ujemnego, które dążą do unieważnienia siebie nawzajem, ale w punkcie środkowym stają się one jednością. „W takiej zjednoczonej parze istnieje dojrzałe ciało jednego pierwiastka – WĘGLA.

Wiedza o fali oktawowej stanowi podstawę dla transmutowania pierwiastków.

„Podział całego dziewięciooktawowego cyklu na dwie równe i przeciwne połowy, jedną wytwórczą, a drugą promieniotwórczą, stanowi teoretyczną podstawę do przeprowadzania transmutacji, która zastąpi panujący obecnie pogląd o odrywaniu lub dodawaniu w tym celu elektronów.”

Każda najdrobniejsza cząsteczka materii jest tylko ruchomym etapem w rozwoju materii. Pierwiastki chemiczne przeistaczają się jedne w drugie, gdy formowanie się materii przechodzi do kolejnej fazy. I tak też, zgodnie z układem okresowym Russella, wodór nie jest pierwszym pierwiastkiem! Poprzedza go osiem innych, ale natura uniemożliwia nam ich zaobserwowanie.

Każda oktawa pierwiastków wyrasta z gazu szlachetnego, tak jak drzewo, które wyrasta ze swego nasienia. „Gazy szlachetne rejestrują i przechowują wszystko co wcześniej wydarzyło się w oktawie, żeby to powtórzyć.” Dla naukowców zachodniego świata w dalszym ciągu stanowią one zagadkę, ponieważ nie łącza się z innymi pierwiastkami. Tymczasem wiedza o fali oktawowej pozwala poznać ich funkcję i znaczenie. Ich rolą jest przechowywanie wzorców dla tworzenia się całej materii. Układ okresowy pierwiastków Russella stanowi zatem odpowiedź na wiele w dalszym ciągu niewyjaśnionych przez naukę tajemnic, w tym największej: jak powstaje życie.

Walter Russell – „A New Concept of the Universe” (Nowa koncepcja wszechświata); ©Copyright for the Polish translation by walterrussell.pl 2018